Ας μην χορταίνουμε γκολ, αν είναι να ξαναχορτάσουμε προκρίσεις!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Αν η Εθνική μας παίξει δέκα φορές με αντίπαλο την Βοσνία, μπορεί τις μισές να χάσει. Μπορεί και τις περισσότερες. Αλλά αν βρεθεί απέναντί της από τις δέκα φορές που θα βρεθεί απέναντί της σε προκριματική φάση μεγάλης διοργάνωσης, τις περισσότερες, αν όχι όλες, θα τερματίσει εκείνη από πάνω και θα διεκδικήσει ίσως και κατακτήσει την πρόκριση.

Για να φτάσεις σε ένα Μουντιάλ ή ένα Euro θέλει κάτι περισσότερο από ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στο πιο υψηλό επίπεδο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, που κάνουν με την μπάλα πράγματα που δεν κάνουν οι άλλοι και που κοστίζουν πολλά. Θέλει στοιχεία που η δική μας Εθνική, με λιγότερο ακριβούς παίκτες, με μικρότερη γκάμα και περισσότερο με ρολίστες παρά με ονόματα, έχει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.

Αν η Βοσνία πήγε στην Κύπρο κι έχασε και μάλιστα με ανατροπή σκορ, δεν σημαίνει ότι η Εθνική μας είναι τυχερή. Ούτε επειδή για παράδειγμα η Σκωτία δεν κατάφερε να κερδίσει στο ματς - μπαράζ τη Σλοβενία, επίσης με ανατροπή. Δηλαδή, αν η ελληνική ομάδα δεν πάρει το ματς με το Γιβραλτάρ θα είναι τυχερή η ομάδα που θα πάρει τη θέση της στα μπαράζ ή απλά δεν θα είναι ικανή η δική μας;

Η Σκωτία εν προκειμένω, σε αυτή τη διαδρομή της πήγε στις έδρες των δύο φαβορί του ομίλου, σε Αγγλία και Σλοβακία και άρπαξε δύο τριάρες. Η Βοσνία πήγε στην έδρα του Βελγίου και μάζεψε μία τεσσάρα. Η Ουκρανία και η Κροατία που "σφάζονται" τώρα για τη δεύτερη θέση, πήγαν κι έχασαν στην Ισλανδία χωρίς να σκοράρουν. Αν ψάξουμε, θα βρούμε κι άλλους...

Η δική μας Εθνική, λοιπόν, σε αυτή την προκριματική φάση πήγε στις έδρες των δύο φαβορί, σε Βέλγιο και Βοσνία και έφυγε αήττητη. Και μάλιστα, με παράπονο που δεν είχε κερδίσει. Τυχερή, λοιπόν; Ή μήπως ικανή να διαχειρίζεται τέτοιες διαδρομές;

Η Εθνική μας στο διάβα της και παίζοντας αυτόν τον όμιλο μετά από δύο καταστροφικά για εκείνη χρόνια, ξαναβρήκε στοιχεία που πιστεύαμε ότι θα χρειαστούν χρόνια και χρόνια για να ξαναδημιουργήσει. Αντί, λοιπόν, να τα απαξιώνουμε, ας την αφήσουμε να τα αξιοποιήσει. Για τα μπαράζ, αλλά και για τη συνέχειά της.

Το δεύτερο μάλιστα, η συνέχειά της δηλαδή κι ας το θεωρήσουν κάποιοι υπερβολή, είναι πιο σημαντικό από την ίδια την παρουσία στο Μουντιάλ. Το να διατηρήσει και να αναπτύξει, φτάνοντάς τα στην εποχή των "Καραγκουνοκατσουράνηδων" (νέος όρος), αγωνιστικά και πνευματικά στοιχεία που κάποιοι πίστεψαν(με) ότι είχαν χαθεί διά παντός είναι πιο καθοριστικό από την πρόκριση στα μπαράζ.

Η οποία άλλωστε, για να έρθει, θα πρέπει να βασιστεί ακριβώς σε αυτά. Δεν πρόκειται η Εθνική μας, με όποιον κι αν κληρωθεί, να προσπαθήσει να παίξει κάτι "ξένο" για εκείνη για να περάσει. Δεν πρόκειται να αφήσει την ποδοσφαιρική λογική και φιλοσοφία της, να αποχωριστεί το "λίγα και καλά", που της έχει προσφέρει όλες τις επιτυχίες του παρελθόντος και ασφαλώς την ευκαιρία τώρα, με μία νίκη επί του Γιβραλτάρ, να βρίσκεται στα μπαράζ τη στιγμή που άλλοι είναι εκτός.

Είναι άλλωστε ακριβώς αυτό, που κάνει τους υποψήφιους αντιπάλους σε γενικές γραμμές να μην θέλουν την Εθνική μας στο δρόμο τους. Ξέρουν ότι λογικά θα πάνε σε μία ατελείωτη μάχη, που δεν συμφέρει κανέναν άλλον, παρά μόνο εμάς. Αυτό είναι που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν οι "καλύτεροι" από εμάς και που προσπαθούν, συνήθως χωρίς επιτυχία, να μιμηθούν οι "χειρότεροί" μας. Κι ας μην χορταίνουμε γκολ. Αρκεί που εμείς, σε σχέση με τους άλλους, θα μπορούμε και πάλι να χορταίνουμε προκρίσεις...